Mensen zijn bewuste-voeding-moe. Ik niet. Maar ik snap het wel. Er is de laatste paar jaar een hoop te doen geweest om ons eten. Als je bedenkt waar we vandaan komen, is deze verwarrende tijd op zich niet zo gek. We bevinden ons ook op het gebied van voeding op een kantelpunt. Veel te lang hebben we maar alles geslikt wat de voedingsindustrie ons aanbood en we hebben nog een lange weg te gaan voordat we ons zelf niet meer ziek eten.

‘Frontale aanval suikerlobby op WHO’ kopte Trouw  in 2003…
‘Minder suiker in het voedsel, vindt de WHO. En dat is het sein voor een harde campagne van de suikerverwerkers tegen die Wereldgezondheidsorganisatie.‘
‘De industrie kan langzamerhand niet meer heen om het toenemend aantal onderzoeken die uitwijzen dat voeding wel degelijk invloed heeft op de gezondheid, stelt Seidell.’

Er werd een heldere voedsel labeling bedacht die de hoeveelheid suiker, vet en zout in een product in één oogopslag duidelijk zou maken. Stoplichtlabeling werd het genoemd naar de drie kleuren rood, geel en groen. Rood: een te hoog gehalte; oranje: iets te hoog; groen: acceptabel. Maar de lobby van de voedingsindustrie bleek machtig. Er werd door dezelfde voedingsindustrie ruim een miljard euro in de ontwikkeling van eigen labels gestoken. En in 2010 werd de voorgestelde labeling door het Europees parlement van tafel geveegd.

Margaret Chan, Directeur-Generaal van de Wereldgezondheidsorganisatie, zei in een speech in 2013: ‘Marktmacht vertaalt zich al snel in politieke macht. Maar weinig overheden geven een hogere prioriteit aan de volksgezondheid dan aan big business.’

Op de website van het kenniscentrum suiker en voeding (voorheen Suikerstichting), suikerinfo.nl staat nog steeds een tenenkrommend informatiefilmpje dat beweert dat twee chocoladekoekjes net zoveel suiker bevatten als één appel. Maar het suikerimperium wankelt. Zelfs mensen die niet meedoen aan de bewuste voeding revolutie denken twee keer na voordat ze een fles Coca Cola kopen en pakken dan de Coca Cola zero variant (aspartaam-vrije cola is vast hun volgende stap). En veel van die mensen noemen zichzelf tegenwoordig flexitariër, omdat ze een paar keer per week bewust geen vlees eten. Dat vind ik stappen in de goede richting. Beetje bij beetje wordt het bewustzijn aangewakkerd.

Over een tijdje zal iedereen in gaan zien dat je met de juiste voeding vele ziektes kan voorkomen en zelfs genezen. Daarom vind ik het helemaal niet erg om één van die irritante bewuste-voeding-mensen te zijn. Uiteindelijk wens ik iedereen gewoon een heel duurzaam leven toe.

“Let food be thy medicine and medicine be thy food.”
– Hippocrates –

De duurzame meisjes horen graag wat je van dit onderwerp vindt!